Burn-out bij Migranten in Corona Tijdperk

Sinds maart 2020 heel veel is veranderend in de manier van werken met de komst van de Corona. Zeker in de zorg en het onderwijs sectoren. Mensen moeten van een op andere dag overstappen naar een andere manier van werken. Meeste bedrijven moesten stoppen en mensen moeten dealen met allerlei veranderingen.  In deze periode hebben mensen meer psychische problemen ervaren. Veel mensen die werk als een soort van coping-mechanisme hadden moeten nu thuiszitten met zichzelf en hun (kwetsbare) gezinsleden. Deze situaties kunnen belastend zijn in de afwezigheid van juiste hulp. Er waren ook mensen die niet eens wisten dat hun problemen onder psychische klachten vallen Ze wisten bijvoorbeeld niet dat ontevredenheid,  stress en burn-out kunnen behandeld worden.   

In deze interview heb ik een gesprek gehad met Dr. Anjana Singh over haar burn-out ervaring. Dr. Singh heeft al haar leven hard gewerkt. Na haar basisscholing in India kwam ze naar Nederland toe voor een PhD project in 2002. Tijdens haar verblijf in the Nederlands heeft zij ook Nederlandse taal geleerd. In 2013 krijgt ze mogelijkheid om als assistent professor te werken in de Rijksuniversiteit te Groningen.Sindsdien werkt zij daar met veel plezier.

Een jaar geleden was Dr. Singh lichamelijk erg ziek geworden. Zij was niet in staat om haar werkzaamheden te kunnen uitvoeren. Toen hoorde ze dat zij 'burn-out' heeft. Dat was een heftige mededeling voor haar. Zij had moeite om deze diagnose te accepteren. Uiteindelijk kostte het haar een jaar om stap voor stap te herstellen. Recent heeft ze zich 100% beter gemeld. In deze interview reflecteert ze terug naar haar burn-out ervaring, hoe dit bij haar was ontstaan, welke fasen ze daarin herkent en welke dingen haar hebben geholpen om zich weer beter te kunnen melden. 

In deze interview vertelt Dr. Singh heel kort en krachtig over wat haar heeft geholpen en wat niet. Zij benadrukt ook op de werkcultuur waarin werken buiten je werkuren als zeer positief en heroïsch wordt gezien. Er wordt meer gefocust op de hoeveelheid van de (meestal dringende) taken terwijl de taken die echt belangrijk zijn blijven achterliggen. Als je belangrijke taken gestructureerd niet kan oppakken dan blijft er een kans dat dit tot innerlijke onrust leidt. Dit kan ook een reden zijn dat je niet tevreden kan zijn met jezelf. Dit gevoel gaat ten kostte van de productiviteit want langzamerhand zelfde dingen kosten meer moeite om je taken afgerond te krijgen. Je hebt steeds afnemende aandacht en energie. Als je zelf je mentale en emotionele grenzen niet herkent, waardeert en respecteert dan op een gegeven moment geeft jou lichaam deze grenzen aan en werkt die niet meer mee. Dan moet je stoppen want je hebt een burn-out en zo kan je niet verder doorgaan zelfs als je dit heel graag wil.