Vandaag is het Moederdag en op Moederdag voel ik mij heel anders. Het is duidelijk dat ik heel veel verdriet in mij ervaar als ik aan mijn moeder en oma (moeder van mijn moeder) denk. Ik mis ze heel veel. Het liefst wil ik hun omarmen en urenlang met ze praten. Bovenop mijn verdriet is een cirkel van grenzeloze liefde die ons allemaal omarmt en mijn verdriet steeds kleiner maakt. Ik wil hierover iets schrijven en het liefst een video maken maar ik ben bang om te gaan huilen. Al twee jaar gebeurt het dat ik begin met een video opname op Moederdag en dan beland in huilbuien. 

Vanwege mijn huilbuien ben ik al lang bezig met innerlijke genezing werk en ik weet heel goed dat mijn moeder het waard is om haar in het zonnetje te zetten. Ik wil aan de wereld vertellen wat een fantastische mens mijn moeder was. Maar mij tranen laten het mij niet toe.  Ik heb therapiesessies gehad die alleen maar vol zaten met huilbuien. Mijn therapeute zei dat dit rouwen is van het gemis van je moeder. Ik wil het liefst met mijn moeder praten over alles. Over dingen waar wij nooit over hebben gepraat. Ik wil haar omhelzen en haar vertellen dat ze geen zorgen hoeft te maken over mij want alles komt goed met mij.

Mijn therapeute zei tranen oké zijn en op bepaalde moment zou dit pijn vanzelf overgaan, want het is logisch dat niemand altijd kan huilen. Dit klopt ook want ik kan niet altijd huilen en na een uur van huilen heb ik onaangenaam gevoel in ogen, hoofdpijn, zware sinussen en benauwdheid. Ik weet dat hierachter een biologische reden is, en na het huilen voel ik mijzelf weer lichter en opgelucht. Toch is het beperkend als dit meerdere keren op een dag gebeurd. Ik wil op een andere manier omgaan met mijn pijn en gemis. Vermijden van het onderwerp over mijn moeder met een angst om te gaan huilen is een coping strategie, maar hierdoor kan ik niet leren wat ik graag wil leren van mijn kostbare herinneringen aan mijn moeder.  

Na anderhalf jaar therapie was ik nog steeds op hetzelfde pijnniveau als op de eerste dag. Mijn therapeut zei op een dag, "je hebt langdurig therapie nodig gezien jouw complexe trauma's, rouw en immigratie achtergrond. Mijn therapeut uitte haar verbazing dat ik nog steeds werkzaam was. Dit deed mij zeer en maakte mij bang over mijn financiële toekomst in Nederland. Ik koos om zelf de studie tot therapeut te starten om mijzelf te helen en ook anderen vrouwen net als mij te helpen. Ik leerde over rouwen, psychische trauma, onze trauma delen en het helen daarvan. Ik leerde dat mijn moeder het waard is dat ik om haar rouw. Met dit besef begon ik met acceptatie en aanvaarden van realiteit.

Gisteren sprak ik mijn dochter, Iqra, over mijn dilemma dat ik een Moederdag video wil opnemen maar ik kan het niet vanwege mijn emotionele beperking. Iqra zei, "Mama waarom vertel je niet iets over jezelf. Hoe vind je jezelf als een moeder”. Met mijn gedachtes gefocust om mijzelf en mijn reis als moeder begon ik te lachen. Het was niet zo beladen meer.

Vandaag wil ik deze video opnemen samen met mijn moeder en mijn dochters. Mijn verleden en mijn toekomst. Alles zit in mij. Mijn moeder en mijn oma zijn mijn krachtbronnen, hun stem is in mijn stem, hun passie is ook mijn passie. Ik realiseer mij nu dat ik hun pijn en dromen meedraag. Mijn oma van de vaders kant was overleden toen ik nog heel jong was. Ik heb verhalen gehoord over haar leiderschapskwaliteiten. Ze was heel blij met mijn geboorte. Ik heb haar kwaliteiten ook in mij. Ik leef de droomlevens van al mijn moeders. Ik voel mij gelukkig want ik heb liefde, vrijheid, veiligheid en waardering in leven. Ik begrip dat mijn reis door het leven gepaard gaat met pijn. Mijn tranen zijn mijn sieraden net als mijn zware lieveling oorbellen. Steeds kies ik om geen oorbellen te dragen maar ik vind ze erg mooi en horend bij mij.

Ik heb hoop voor mijn dochters. Ze staan heel anders in leven dan mij.  Ik wil hun sterke basis geven net als mijn moeder mij wilde geven. Dat ze altijd vertrouwen in zichzelf behouden.

Als ik naar mijn eigen ervaring kijk dan moederschap is een reis. Ik heb drie dochters en met iedereen heb ik heel sterk band. Ik kan niet kiezen tussen hun. Ik heb als moeder ook veel geleerd. Soms geef ik toe dat ik zonder een gebruiksaanwijzing moeder was geworden. Ik heb heel veel verhalen van verschillende uitdagingen gedurende dit reis, van zwangerschap naar borstvoeding naar begeleiden van kinderen in een andere cultuur met pogingen om ten minste eigen taal te behouden zonder veel succes natuurlijk maar ik doe mijn best 

En verhaal gaat door  : -)