Kijken naar de hemel

Kijken naar de hemel is iets wat ik graag doe. Terwijl ik naar de hemel kijk denk ik vaak over het leven en de dood. Soms probeer ik tijd in te schatten en het lijkt alsof het eeuwig stil is. Vaak heb ik het gevoel alsof mijn oma, mijn moeder, broer en zusjes naar mij kijken vanuit de hemel en het lukt mij om met hun te praten.  

Maar heel vaak kijk ik naar de hemel als ik iets niet weet. Alsof ik van bovenaf vanzelf een oplossing zal krijgen. Dit gebeurde vroeger heel vaak toen ik nog op school zat. Ik gaf blik van een dromerig, afwezig en lui kind. Welke toestand het was weet ik niet maar als ik naar de hemel keek omarmde een gevoel van grootheid mij.  

Toen ik nog in Pakistan was en mijn man in Nederland woonde, keek ik naar hemel en dacht ik vaak over mijn toekomstige leven. Op een gegeven moment keek ik ook naar vliegtuigen. Vliegtuigen die op bewegende sterren lijken. Dat gaf een raar gevoel. Ik dacht na over hoe ik op een dag naar Nederland zal gaan en Nederlands leren. Wat voor mensen zullen daar zijn? Wat voor een wereld zou dat zijn? Ik werd een beetje bang van die gedachtes. 

Recent zat ik in het vliegtuig en keek ik naar de hemel vanuit het raam van de vliegtuig. Ik was weer onder de indruk van de oneindige grootte van de hemel.  Ik keek naar onze aarde en vond het zo mooi dat ik het niet in woorden kan uitleggen.

Ergens tussen hemel en aarde besefte ik mijn kracht en kwetsbaarheid tegelijkertijd. Een gevoel van mogelijkheden en beperkingen overviel me. Ik was in mijn lichaam. Mijn lichaam was in vliegtuig en deze grenzen hebben ons in vorm gehouden. 

Deze videootje heb ik recent gemaakt. Bewonder je het ook met mij mee?

#101dagenchallenge #SpiritualMigration #BuitenlandseArtsenInNederland #iqtesa